توضیحات
در بخش هایی از کتاب عزا برازنده‌ی الکتراست میخوانیم: سه‌گانه‌ی عزا برازنده‌ی الکتراست نوشته‌ی یوجین گلادستون اونیل (1888ـ1953) درخشان‌ترین نمایشنامه‌نویس معاصر ایالات متحده، تجربه‌ای طولانی بود و ساعت‌ها تماشاگران را به دیدن نمایشی نشاند که حاصل جستجوی او در زبانی دراماتیک بود. زبانی شعرگونه، اما نه شعر. او، به تنگ آمده از لهجه و محاوره‌ی عامیانه، زبانی را می‌جست که با آن تاریخ معاصر آمریکا را به قصد کالبدشکافی و انتقاد با تاریخ یونان باستان منطبق کند و بار دیگر تراژدی را برگرداند. اونیل این نمایشنامه را با الهام از اساطیر یونانی در نمایشنامه‌ی اورست نوشت و در نوشتن آن حسرت خود را از یافتن زبان دلخواهش «زبانی برای نوشتن نمایشنامه، برای گفتاری که دراماتیک است و نه فقط محاوره» پنهان نکرد. «اما کجا می‌توان آن زبان را یافت؟»
