کتاب جاویدان نوشته ویکتور سرگئیویچ رزوف ترجمه ی سیده رضایی، سیدآقایی از نشر قطره

در بخش هایی از کتاب جاویدان میخوانیم: نمایش‌نامه‌ی جاویدان داستان عشق و صداقت است. عشق به بشریت و عشق به هم­نوع. این­که خوشبختیِ شخص، به تنهایی مفهوم ندارد و باید در جست‌و‌جوی شادی و سعادت جمعی بود. این­چنین است که باریس، قهرمان داستان از عشق خود دل می‌کند و جان‌بر‌کف برای سعادت هم­میهنانش به جنگ می­رود. رُزوف در این اثر به زیبایی سیاهی جنگ را به تصویر می­کشد: «جنگ تمام می‌شود، اما سایه‌ی این غم تا چندین سال بعد هم بر سرِ زمین سنگینی خواهد کرد... جنگ، دنیای درون انسان­ها را زیر و رو می­کند و این یکی از وحشتناک­ترین عواقب آن است.» او از زندگی و جاودانگی نیز می­نویسد. سال­های جنگ است، ناامیدی و مرگ بر سرزمین‌شان سایه افکنده، اما نویسنده از زبان قهرمانانش به زندگی رنگی نو می­دهد و تصویر متفاوتی از آن پیش چشم خواننده می­گشاید... زندگی ادامه دارد و بازماندگان جنگ باید دِین خود را نسبت به کسانی که از جان خود مایه گذاشته­اند، ادا کنند. بر اساس نمایش‌نامه‌ی «جاویدان» فیلم «درناها پرواز می­کنند» به کارگردانی میخائیل کالاتوزاف ساخته می­شود. این فیلم در جشنواره‌ی بین­المللی کن 1958 برنده‌ی نخل طلایی می­شود. اتفاقی که نام نویسنده‌ی شوروی را در خارج از مرزهای کشورش نیز پرآوازه می­کند.