توضیحات
جیمز وود در این کتاب خاطره و نقد ادبی را به نحوی شگرف به هم آمیخته و به کمک آن ارتبـاط بین داستان و زندگی واقعی را نشان داده است. او استدلال می‌کند که، در میان همه‌ی هنرها، ادبیات داستانی دارای توانایی منحصربه‌فردی برای توصیف شیوه‌ی زندگی ماست، و می‌تواند نهاد زندگی را از مرگ و فراموشی تاریخی نجات دهد. وود عمل خواندن و درک کردن را در اینجا یکی از مقدس‌ترین فعالیت‌های شخصی انسان می‌شمارد و بحث‌های درخشـانی درباره‌ی چند اثر ادبـی مطرح می‌کند. او در این کتـاب رابطه‌ی صمیمی خود با کلمه‌ی مکتوب را آشکار می‌سازد. نزدیک‌ترین چیز به زندگی نه فقط کتابی موجز با استدلال‌های محکم درباره‌ی ادبیات داستانی‌ست، بلکه شرح شخصی وجدآوری است از تعمق درباره‌ی همدستی پرثمر میان خواننده و نویسنده و منتقد.
