کتاب سهروردی و مکتب اشراق نوشته مهدی امین رضوی ترجمه ی مجدالدین کیوانی از نشر مرکز

شهاب‌الدین یحیـی بن حبش سهروردی، معروف به شیخ اشراق و شیخ مقتول، از فیلسـوفان طـراز اول جهان اسلام در سده‌ی ششـم هجـری است. او انـدیشمنـدی خـلاق با دیدگاهی جـهـان‌شـمـول و عارفـانـه بـود کـه شیوه‌های استدلالی فلسفـه را در حـوزه‌ی عرفان به کار گرفت و برای دستیابی به دانش واقعی از همه‌ی سنت‌های فکری بشری که تا آن زمان شناخته شده بود بهره برد. حاصل تلاش‌های فکری وی درعمر کوتاه ولی پربارش عرضه و تبیین نوعی از علـم بـود که خـود آن را عـلـم حضـوری نـام نهـاده است. به گفته‌ی شیخ، ولی این علم را در حالات روحی خاصی به دسـت آورده و سپـس بـرای آن مبنـایی منطقی و عقلانی یافته اسـت. کوشـش سهـروردی در ایـن تـأمل و تحقیق آشتـی دادن فلسفه و عـرفـان بـوده، و ثمـره‌اش سـاخت و پرداخـت نظامـی از تفکـر اسـت که در تـاریخ فلسفـه‌ی ایرانی ـ اسلامی به حکمت اشراق شهرت یافته است.