توضیحات
🔹گزیده ای از مقدمه به قلم نویسنده محترم :
•یکی از مواردی که دولت ها حق مالکیت اشخاص را نادیده گرفته و اموال آنها را بدون پرداخت غرامت عادلانه تملک میکنند موردی است که این اموال به نوعی با ارتکاب جرم ارتباط داشته باشد.
•به این معنا که یا اموال مذکور از طریق ارتکاب جرم تحصیل شده یا این که موضوع جرم بوده یا به عنوان ابزار و وسیله به منظور ارتکاب جرم مورد استفاده قرار گرفته و یا برای این منظور اختصاص یافته است.
•در جوامع اولیه مصادره اختصاص به اموالی داشت که موجب مرگ اشخاص یا ایراد صدمه به آنان شده بود و یا برای ارتکاب این اعمال مورد استفاده قرار گرفته بوده است.
•در مرحله بعد مصادره اموال با حقوق دریایی ارتباط پیدا کرد و کشتی هایی که برای ارتکاب جرائمی مانند دزدی دریایی و یا قاچاق و وسایلی که برای این منظور مورد استفاده قرار می گرفتند مورد توجه قرار گرفت.
•اما تحول اساسی در این حوزه از نیمه دوم قرن بیستم و خصوصا از دهه 1970 آغاز شد. علت این موضوع گسترش روزافزون جرایم سازمان یافته و خصوصا قاچاق مواد مخدر بود که بزهکاران و سازمان های بزهکاری از طریق ارتکاب این جرایم میلیون ها دلار تحصیل می کردند و در این راستا مرتکب اعمال مجرمدنه دیگری مانند پولشویی، پرداخت رشوه، قاچاق زنان و کودکان و سلاح و مهمات نیز می شدند.
•به این دلیل جنبش بین المللی به سمت مصادره وجود کثیف ناشی از جرم آغاز شد و در کشورهای مختلف قوانین متعددی در این رابطه به تصویب رسید.
•موضوع مصادره اموال مرتبط با جرم که از منظر جرم شناسی و سیاست جنایی نیز به دلیل نقش آن در پیشگیری از جرم دارای اهمیت فراوانی است در اسناد بین المللی اعم از اعلامیه ها و کنوانسیون های بین المللی مثل اعلامیه کینگستون و کنوانسیون های وین، پالرمو و مریدا و در لوایح و قوانین نمونه که از طرف دوایر مختلف سازمان ملل متحد تهیه شده مورد توجه قرار گرفته است.
