توضیحات
بونین استادی تمام‌عیار است —استاد بزرگ نثر روس. استادی که تسلطی بی‌چون‌وچرا، قدرتمند و ماهرانه بر تمام امکانات زبان دارد. او نسبت به دورهٔ طولانی فعالیت ادبی‌اش —که بیش از شصت سال بود— کم اما مستمر نوشت و این عطش و پشتکار، او را به سوی چنان زبان پاک و قدرتمندی هدایت کرد که تمامی معاصرانش به او غبطه بخورند. بونین نویسندهٔ بیرحمی است —مانند جراحی بسیار جدی. او دقیق و دلگیر و گویاست و در این بین از هر گونه همدردی پرهیز می‌کند. آن شکل از انسان‌گرایی که مُهر بسیار مهم نویسندگان روسی —به‌ویژه چخوف— است در او وجود ندارد. آن راهی که گورکی، این نابغهٔ بزرگ با آن استعداد بی‌نظیرش آرام‌آرام طی کرد، بونین در همان اوایل پیمود. پائوستُفسکی می‌گوید: «خشونت بونین از این‌روست که حقیقت هنری را مافوق همه‌چیز می‌دانست.» و این شاید جامع‌ترین و خلاصه‌ترین سخنی است که میتوان دربارهٔ او گفت.
