توضیحات
در بخش هایی از کتاب آواها و ایماها میخوانیم: من از اینکه در سرزمینی به دنیا آمده‌ام که زبانش فارسی است، خود را بهره‌ور از موهبت بزرگی می‌دانم. زبان فارسی نه تنها دارای چند شاهکار بی‌نظیر است، بلکه اهمیت یگانة دیگری نیز دارد و آن این است که همة بار ادراک و احساس قوم ایرانی را، در طی هزار و صد سال، بر دوش کشیده. بنابراین ما وقتی شعر شعرای بزرگ خود را میخوانیم، تاریخ فکر و تاریخ تحول جامعه، و تاریخ سیر روان اورا نیز مرور می‌کنیم. مهم‌ترین فصل تاریخ فکر یک قوم، تاریخ «فکر معترض» است، یعنی فکری که رام یا مرعوب قدرت نیست، و می‌کوشد تا خود را از تأثیر «باد موافق» که از جانب دستگاه قدرت وزانده می‌شود، مستقل و بی‌نیاز نگه دارد. یا فکر معترض به معنای واقعی و اصیل را تنها در آثار ادبی خود می‌توانیم بازیافت.
