کتاب سر به روی شانه‌ها نوشته هانری تروایا ترجمه ی مجید تولی از نشر قطره

در بخش هایی از کتاب سر به روی شانه‌ها میخوانیم: ... اتین با نگاه، دور شدن سبکبار و رقصان او را در روشنایی آبی‌رنگ و غبارآلودی که شانزه‌لیزه را آکنده بود، دنبال کرد. خیلی زود شبح او در توده‌ی خزنده‌ی گردشگران گم شد. اتین برگشت و به سرعت در خیابان به راه افتاد... چهره‌ها، تابلوها و بوق‌ها، بین افکارش فاصله می‌انداخت. این تجربه‌ی آخر همه چیز را ثابت می‌کرد. او از هیچ چیز لذت نمی‌برد. با هیچ‌کس هم به تفاهم نمی‌رسید. او خود را در موقعیتی مبهم در برابر کل دنیا می‌دید. با شهامت کوشید آینده‌اش را تصور کند: اتین در سی سالگی، اتین در چهل سالگی، با زن و بچه، با شغل و یک شکم کوچک... خنده‌دار بود. با خود می‌گفت: «من ماندنی نیستم»...