توضیحات
سازمان پرورش افکار که آینة تمام‌نمای آمال حکومت رضاشاه و «مرکز تجمع آرمان‌ها و برایند نهایی فعالیت فرهنگی» نظام بود، ایدئولوژی یکسان‌سازی فرهنگی را مد نظر داشت و لاجرم با نگاهی تمرکزگرا و اقتدارطلبانه به امور و شئونات اجتماعی می‌نگریست یعنی قائل به اعمال نظر یکجانبه از بالا به پایین با زور و اجبار بی‌توجه به نیازهای طبقات اجتماعی بود. نتیجتاً این آینة پندار با آشوب زمانه تیره شد و سازمان پرورش افکار در پی حمله متفقین به ایران و فروپاشی نظام رضاشاهی در 1320، فروریخت.
