کتاب ذره خدا «هیگز» از پنداشت تا پیدایش نوشته جیم باگوت با ترجمه علی بهفروز از شرکت سهامی انتشار

از آن زمانی که انیشتین با معادله E=MC^2 تصور پایستگی جرم را در هم ریخت، دانشمندان بر آن شدند که چگونگی جرم ذرات بنیادی را بدانند. در سال 1964 پیتر هیگز و فرانسوا انگلرت مدعی شدند که ذرات بنیادی وزین، جرم خود را از برهم‌کنش با میدانی که تمامی جهان را فراگرفته به دست می‌آورند. بعدها این میدان به نام میدان هیگز و ذره این میدان به نام ذره (یا بوزون) هیگز و سپس «ذره خدا» مشهور شد. اهمیت کشف بوزون هیگز تاییدی بر وجود میدان هیگز بود، چیزی که هیچ شاهد تجربی یا عینی برای آن مشاهده نشده بود. در چهارم جولای سال 2012 میلادی، 48 سال بعد از پنداشت ذره هیگز، دانشمندان با استفاده از برخورددهنده‌های هادرونی سِرن CERN در سوییس، موفق به کشف این ذره شدند. چند ماه بعد به خاطر این موفقیت جایزه نوبل فیزیک به پروفسور هیگز و همکارش پروفسور فرانسوا انگلرت تعلق گرفت.